Las Belgradzki (Belgrat Ormani) położony jest po europejskiej części Istanbulu, ok. 15 km od centrum miasta. Administracyjnie należy do dzielnicy Sariyer. Jest to las naturalny, pierwotny jaki zachował się wokół metropolii.
Nazwa pochodzi z czasów Sułtana Sulejmana Prawodawcy, który postanowił nazwać te okolice po zdobyciu Belgradu w 1521 r. Wówczas z wyprawy wojennej przywiózł jako jeńców wielu mieszkańców Belgradu, których osiedlił w okolicach lasu. Za czasów bizantyjskich i osmańskich tu znajdowało się najważniejsze ujęcie wody dla Istanbulu. Woda z Lasu Belgradzkiego akweduktem Walensa zmierzała finalnie do ścisłego centrum miasta. Z czasem odkryto, iż ta „belgradzka wieś” jest dobrym miejscem na odpoczynek. Park w lesie założono w 1894 r.
Dominującym drzewostanem lasu jest dąb bezszypułkowy nadający otoczeniu charakterystyczny jasnozielony kolor. W parku żyje ok. 70 gatunków ptaków i 18 gatunków innych zwierząt. Jest to ich środowisko naturalne.
To, co wprawia przyjezdnych w fascynację tym miejscem to przede wszystkim cisza. Można posiedzieć nad sztucznym jeziorem, można uprawiać biegi, można po prostu zwykle się przespacerować. Las w miesiące letnie daje też pewne schronienie przed upałem. Wbrew pozorom miejscowych wcale tak wiele w lesie spotkać nie można. Tras spacerów jest niezliczona ilość. Aby poznać w miarę to miejsce można wybrać się w trasę okrążającą zbiornik wodny o łącznej długości 6 km. Trasa jest odnowiona i wybudowana z darni w kolorze cegły. Ostatni odcinek trasy wiedzie niestety drogą asfaltową. Można liczyć na podwózkę do przystanku autobusowego.
Na trasie pierwszym przystankiem może być centrum rekreacji Neset Suyu złożone z części restauracyjnej i willowej położone pośrodku lasu. Następny odcinek trasy wiodący przez lekko podmokły teren został nazwany imieniem Mehmeta Akif Ersoya – autora słów do tureckiego hymnu narodowego – Istiklal Marsi. Odcinek ten kończy się szeregiem małych łąk lub polan bardzo często zatłoczonych dziećmi odbywającymi tam zajęcia ze szkółek piłkarskich. Następnie zaś wchodzi się do jednego z najbardziej dzikich fragmentów lasku – Irmak Mesire złożonych z małych potoczków, z których można pić wodę bezpośrednio do ust. Cała okolica położona jest wśród gęstych zarośli i drzew. Po minięciu kolejnego centrum wypoczynku i rekreacji imienia Faliha Rifki Aktaya należy kierować się prosto i lekko w górę. Można dotrzeć do drugiego zacisznego fragmentu lasu, na który składa się sztuczny zbiornik wybudowany w tym miejscu już w 1620 r. Dziś nad dawnym miejskim ujęciem wody usytuowane są małe polany na pikniki. Następnie należy wrócić tą samą drogą do centrum rekreacji Aktaya.
Ci, którzy planują dłuższy pobyt w Lasku Belgradzkim mogą z centrum rekreacji Faliha Rifki Aktaya skierować się na lewo, aby w ciszy i poprzez las dotrzeć ścieżką do kamiennej grobli Ayvad Bendi, która pełni też rolę mostu. Wybudowana została w 1765 r. dla regulowania spływu wody ze sztucznego zbiornika będącego ujęciem pitnej wody dla Stambułu. Ma 13,5 metra wysokości. Z niej rozpościera się jeden z najlepszych widoków na okolicę. Miejsce to znajduje się przy drugim wejściu do Lasku Belgradzkiego – w Kemerburgaz.
Jak dojechać?
Statek + Autobus:
Statek do dzielnicy Sariyer odchodzi z Eminonu w ramach długiej wycieczki po Bosforze. Odpływa codziennie o g. 10.35. W Sariyer jest o g. 11.50. Powrót z Sariyer o g. 15.20. Na przystań w Eminonu dopływa o g. 16.25. Cena biletu w dwie strony: 25 TL/os.
Można też wybrać trasę z terminalu Besiktas IDO. Wypłynięcie o g. 8.15. W Sariyer o g. 9.15. Powrót z Sariyer o g. 18.15. W Besiktas IDO o g. 19.00. Statek ten płynie pierwotnie z Batyckiejej dzielnicy Kadikoy (obok dworca Haydarpasa). Cena biletu: 25 TL/os.
Uwaga!!! Statek Kadikoy – Besiktas – Sariyer pływa tylko w dniach pon-pt.
Przy przystani w Sariyer jest przystanek autobusowy. Należy wybrać autobus nr 42T, który jedzie około 15 minut na przystanek w Bahcekoy obok wejścia do parku. Autobusy odchodzą co 15-20 minut w g. 7 – 22. Cena: 2,15 TL/os. z Istanbul Kartɪ; 4 TL/os. – żeton
Autobus:
Mniej przyjemna, ale dużo tańsza opcja, niż wybór statku. Należy z przystanku Dolmabahce, przy wejściu do Pałącu Dolmabahce wybrać autobus 42T, który brzegiem Bosforu dojedzie do Sariyer, zaś potem do Bahcekoy obok wejścia do parku. Czas jazdy: ok. 40 – 45 minut. Autobusy odchodzą co 15-20 minut w g. 6.20 – 23.30. Cena: 2,15 TL/os. z Istanbul Kartɪ; 4 TL/os. – żeton.
Samochodem własnym:
Należy jechać cały czas drogą wzdłuż brzegu Bosforu aż do dzielnicy Sariyer. Tam odbić należy w lewo i kierować się do dzielnicy Bahcekoy, gdzie jest wjazd na teren Lasku Belgradzkiego. Opłata za wjazd samochodem: 10 TL; autobusem: 20 TL.
Kiedy jechać?
Lasek Belgradzki najlepiej zwiedzać w okresie letnim. Jest wtedy zielono, przyjemnie chłodno.
Do samego Stambułu najlepiej przyjechać w okresie – maj – I poł. czerwca oraz wrzesień – październik. Temperatury powietrza oscylują w tym okresie w granicach 20 – 25°C. Jest przeważnie słonecznie, lecz nie upalnie i nie jest parno. Także w tym okresie nie ma tłumów turystów w centrum miasta.
Będąc w okresie wiosennym możemy załapać się na małe zielone śliwki o lekko kwaskowatym smaku.
Będąc w okresie jesiennym możemy załapać się na smażone kasztany będące przysmakiem dla mieszkańców Stambułu.